Nieuws
28
apr
Regisseur Olaf Pieters over HEDDA, oktober en november 2018.
- Door Locatietheater De Plomp
Na het succes van EYOLF heb ik De Plomp voorgesteld om me met hetzelfde spelersteam op het tweede deel van Helmert Woudenberg’s Ibsen tweeluik te gaan storten: HEDDA, gebaseerd op Ibsen’s misschien wel meest beroemde en beruchte stuk ‘Hedda Gabler’.
De samenwerking met de spelers was zó goed verlopen dat ik genoeg vertrouwen had om samen met hen de tanden in deze bewerking te gaan zetten.
Net als in EYOLF heeft Helmert Woudenberg ook dit stuk ontdaan van al het overbodige, zodat alleen de pure kern van de conflicten overblijft (die naar mijn mening daardoor ook beter volgbaar in invoelbaar zijn voor het publiek).
Hedda Gabler wordt door veel kenners en critici over de hele wereld als de meest complexe vrouwfiguur uit de toneelliteratuur beschouwd, en ik vrees dat ze gelijk hebben: Hedda Gabler heeft raakvlakken met de Lady MacBeth van Shakespeare en Medea van Euripidus, maar overtreft zelfs déze in grilligheid en innerlijke tegenstrijdigheden.
Ondanks dat haar gedrag vaak onpeilbaar is, gaan we tóch proberen er een personage van te maken waar de kijker zich mee kan verbinden, zodat het publiek niet na afloop volmondig zal roepen: ‘Zoiets dóe je toch niet?!’ (iets wat bij de eerste uitvoeringen van dit stuk in Ibsen’s tijd overigens wél werd gedaan).
Een hele opgave dus, en het zal voor met name actrice Leonie Meine Jansen beslist geen gemakkelijk repetitie-rit gaan worden, maar als we Hedda kunnen ‘pakken’, dan zal dat zonder twijfel een diepe indruk gaan achterlaten bij het publiek.
Voor de drie andere spelers Bram Pieters, Kevin Kwakman en Lis Bos is er overigens ook méér dan genoeg om te spelen, dus de uitdaging is wat ons betreft compleet.
Waar EYOLF vorig seizoen het gevecht voor het samenzijn (het water) liet zien, zal HEDDA dit seizoen het gevecht van het losmaken (het vuur) tonen. De voorstelling zal veel strijdbaarheid over het voetlicht gaan werpen (en hopelijk wat broodnodige humor en ontroering), dus wees gewaarschuwd!
Uiteraard zal een heerlijk souper ook dit keer niet ontbreken, en wat betreft het varen: tja… Hedda heeft het niet zo op water. En Hedda’s wil is meestal wet. 😉
Héél graag tot ziens in oktober of november bij één van onze voorstellingen!
Olaf Pieters, regisseur van HEDDA
18
apr
De Plomp speelt: HEDDA – Vrij naar ‘Hedda Gabler’ van Henrik Ibsen, door Helmert Woudenberg.
- Door Locatietheater De Plomp
HEDDA
naar ‘Hedda Gabler’ van Henrik Ibsen
Asker, Noorwegen 1964. Generaalsdochter Hedda Gabler heeft zich niet kunnen ontplooien zoals ze wilde en is in een liefdeloos huwelijk gestapt met de saaie historicus Jørgen Tesman. Op een dag duikt Eilert Brack op, een non-conformistische man die hartstochtelijk verliefd was op Hedda, maar toen zijn heil is gaan zoeken in drank, drugs en losbandig gedrag. Dankzij zijn nieuwe aanbidster en ‘vriendin’ Thea Elvsted heeft Eilert zichzelf weer teruggevonden en is nu met haar hulp een baanbrekend boek aan het schrijven. Hij heeft het potentieel om Hedda’s man als academicus te overtroeven. Hedda realiseert zich wat ze mist en is hevig jaloers op Thea. Door haar ontmoeting met Eilert en Thea komt ze oog in oog te staan met haar eigen onmacht en geestelijke armoe en ontvlamt in haar de drang om nog eenmaal in haar leven macht te hebben over het lot van een mens, met alle destructieve gevolgen van dien…
NB: HEDDA vormt een tweeluik met EYOLF (2017) maar staat in weze los van deze voorstelling. U hoeft EYOLF dus níet gezien te hebben om te kunnen genieten van de voorstelling HEDDA. Reserveer dus snel!
25
mei
De Plomp speelt: EYOLF – Vrij naar ‘Kleine Eyolf’ van Henrik Ibsen, door Helmert Woudenberg.
- Door Locatietheater De Plomp
Toen De Plomp mij vroeg om Ibsens ‘Kleine Eyolf’ te gaan regisseren (een stuk dat al jaren op hun verlanglijstje stond), heb ik daar best een tijdje over na moeten denken.
Ik twijfelde niet aan de schrijver van het stuk; Henrik Ibsen was zijn tijd ver vooruit toen hij zijn toneelstukken schreef. Zijn inzicht in de psyche van de mens was feilloos en hij heeft daardoor personages weten te creëren, die heel geloofwaardig en invoelbaar zijn voor zowel de lezer als de kijker. Een waardevol iets, want ik ben ervan overtuigd dat je je als toeschouwer moet kunnen verbinden met de personages op toneel, om zó werkelijk meegevoerd te kunnen worden in de illusie van het theater en het gevoel te krijgen dat je de situatie écht met hen beleeft op dát moment. Bij de stukken van Ibsen, mits goed gespeeld natuurlijk, kán dat.
Waar ik wél over inzat, was de inhoud van het stuk: een echtpaar dat hun enige kind verliest aan het diepe water door onoplettendheid… Is dat iets waar je je publiek mee wil opzadelen als ze een gezellig avondje uit willen? Zitten kijkers daarop te wachten?
Ik ben zelf vader van een enig kind, die -nu 8 jaar oud- precies de leeftijd heeft van de kleine Eyolf in het stuk, en het zou absoluut mijn ergste nachtmerrie zijn om haar te verliezen. Waarom zou ik als regisseur in vredesnaam zo’n nachtmerrie tot leven willen brengen? En waarom zou ik mijn spelers daar vijftien avonden lang doorheen willen laten gaan?
Wat me uiteindelijk heeft doen besluiten om het tóch te gaan regisseren, was het verhaal, dat me niet losliet. De weg die de personages gaan is zó rijk aan emoties, dat het gewoon doodzonde zou zijn om dat allemaal in de kast te laten liggen. Het palet van dit stuk is bezaaid met verschillende kleuren: jaloezie en verliefdheid, schaamte en schuldgevoel, angst en woede, onzekerheid en verdriet, maar óók hoop en levenslust, en hier en daar zelfs een sprankje humor. Allemaal universele emoties waarin het publiek zich kan (h)erkennen en misschien zelfs wel hoop of troost uit kan putten, in een verhaal dat nog nét zo aangrijpt als toen het ruim 120 jaar geleden werd gespeeld. Kortom: een enorme uitdaging waar ik spijt van zou gaan krijgen als ik die niet met beide handen zou aannemen.
‘Kleine Eyolf’ is niet één van Ibsens bekendste werken, maar volgens velen wél één van zijn beste. Inmiddels ben ik het daar volledig mee eens: hoe vaker ik het heb gelezen, hoe briljanter ik het ben gaan vinden en hoe meer sympathie ik voor de personages en hun keuzes heb gekregen. Het stuk vraagt veel van de spelers, omdat de situatie geen ‘vals spel’ verdraagt en er niets is waar je je als acteur achter kunt verschuilen. Gelukkig worden de rollen vertolkt door vier fijne, getalenteerde spelers, waar ik het volste vertrouwen in heb.
Daarnaast ben ik heel blij met de bewerking van Helmert Woudenberg. Hij heeft het oorspronkelijke stuk ontdaan van alle (nu) uitleggerige symboliek, waar Ibsen destijds zo vernieuwend in was, en er een directe, compacte en toegankelijke bewerking van gemaakt, waarin geen woord teveel wordt gezegd.
En dan nog de locatie… Ik ga nog niets verklappen, maar die is perfect voor dit stuk.
Voeg daar nog de boottocht en het heerlijke eten bij, en je hebt alle ingrediënten voor een onvergetelijke avond.
Wij gaan ons uiterste best doen om dat voor elkaar te krijgen.
Heel graag tot ziens in oktober of november bij één van onze voorstellingen!
Olaf Pieters
19
jan
NNC: “De eenakters vormen een korte voorstelling, maar wel een van grote kwaliteit.”
- Door Locatietheater De Plomp
Regisseur Simpha Pieters en de medewerkers van De Plomp zetten de vodka weer in de kast. In Kwadijk, Zuiderwoude en Monnickendam is de Tsjechov-avond gespeeld. Russische Kalinka’s, avondklokken, geleerde voordrachten onder het spiedend oog van sardonische echtgenotes, vodka, pistolen en applaus. De Beer en Over de Schadelijkheid van Tabak waren beide een succes. In Kwadijk kwam veel nieuw publiek nog kaartjes kopen aan de deur, nieuwsgierig naar wat Pieters had gedaan met deze twee bekende Tsjechov-eenakters, die nu eens niet komisch maar ook met oog voor tragiek werden neergezet. Enthousiasme alom en nieuwe namen op de gastenlijst voor 2017!
2016 werd in sfeer afgerond met ee
n privé-voorstelling van beide eenakters. Maar daarmee is nog niet gezegd dat alle beren van de weg zijn. De Beer en Over de Schadelijkheid van Tabak gaan in reprise! Op 4 maart en op 10 maart zal De Plomp deze succesvolle avond nog tweemaal ten tonele brengen bij De Breek in Etersheim. Hierover meer onder het tabblad “De Beer bij De Breek.” Ook reserveren is al mogelijk!
13
okt
In het zonnetje: Ben Ceelie en Petra van Hulsen
- Door Locatietheater De Plomp
Ben Ceelie is vanaf het ontstaan van (toen nog) Watertheater De Plomp betrokken geweest als een van de décorbouwers en schippers bij de Stichting. “Een taak die ik altijd met veel plezier heb uitgevoerd. We hebben ontzettend veel beleefd.”
Ben heeft veel creaties voorbij zien komen: “We maakten in het begin décors die pasten in het landschap van Waterland: een vossenhol bij de voorstelling “Meneer Vos”, een dassenburcht bij “Meneer Pad” en een décor op meters hoogte voor “De Wijze Kater.” Bij Krabat hadden we een molen die elke avond weer in elkaar moest storten en bij Goudland een saloon met omvallende muren.” Voor geitjes vangen draaide Ben ook zijn handen niet om: schapen, paarden én geiten hadden nogal eens de neiging om zich met het décor te bemoeien…
Of hij ooit een carrière als acteur heeft geambieerd? “Nee, hoewel ik wel ‘de hanenveer’ speelde in “Krabat.” Ik dacht: klein rolletje, doen we even. Maar voor je het weet haal je een nat pak. Ik weet nog goed hoe ik met een stok de publieksboot bijstuurde. Maar de stok bleef steken in de bagger en ik werd gelanceerd. Vloekend en zuchtend op de kant en snel omkleden voor de rol van ‘hanenveer’. Nat en wel.”
“Destijds werkten we met een man of zes. Altijd lachen, we hebben mooie dingen gemaakt. Het was leuk om met elkaar te bouwen. De spelersgroep was altijd wisselend. Sommige spelers bleven, anderen focusten zich weer op andere projecten.
Uiteindelijk heb ik de laatste jaren samen gewerkt met Ton Pieters. Voor ‘De Bruiloft’ maakten we een complete feestzaal vol meubels die uit elkaar konden vallen. Bij “De Vrouw van de Zee” hebben we een complete speelvloer gelegd en een tribune gebouwd. Hard werken. De combinatie met mijn baan als chauffeur werd toch wat te veel. Vandaar dat ik vanaf 2016 De Plomp gedag zwaai. Ik zal altijd met heel veel plezier terugdenken aan De Plomp, aan alles wat we hebben meegemaakt. Maar… zolang mijn vrouw Cathy toneel speelt zal ik altijd een linkje houden met De Plomp…”
Petra van Hulsen had één van de eerste voorstellingen van De Plomp gezien en werd enthousiast. Misschien wel eens een klein rolletje spelen? Uiteindelijk is gebleken dat Petra volledig in haar kracht stond als zij stilletjes achter de schermen ‘de boel draaiende kon houden.’ Of, in de begintijd, varende. Petra kon alles, en als dit niet zo was dan zorgde zij er voor dat zij zich bekwaamde in datgene wat zij wilde doen. Het maken van logistieke plannen, het bijhouden van notulen, het uitvoeren van een lichtplan, het meehelpen met techniek, het penningmeesterschap: Petra draaide haar hand niet om voor vele uiteenlopende zaken. Enthousiast was haar sleutelwoord. Toen het bestuur dit nodig had, stapte zij (trouw als altijd) ook weer in het bestuur, na een kort hiaat. Met volledige inzet is zij tijdens ‘De Vrouw van de Zee’, samen met haar dochter Britt, een afrondende fase ingegaan. Zij gaat zich nu focussen op andere zaken. De taken zijn overgedragen en het bestuur van De Plomp kijkt terug op een fijne, mooie samenwerking.
Ben en Petra: Het bestuur van Stichting Locatietheater De Plomp wil jullie hartelijk danken voor jullie tomeloze inzet van de afgelopen jaren!
13
okt
Al gereserveerd?
- Door Locatietheater De Plomp
Stichting Locatietheater De Plomp speelt in december 2016 twee eenakters van Tsjechov:
“De Beer” en “De Schadelijkheid van tabak.”
03
sep
Penningmeester gezocht.
- Door Locatietheater De Plomp
Het bestuur van Stichting Locatietheater De Plomp is op zoek naar een penningmeester.
Bent u bereid om ons bestuur te komen versterken?
Neem dan contact met ons op via de contactpagina.
Voorzitter van bestuur: Simpha Pieters Telefoon: 020-4031726. Mail: theaterdeplomp@gmail.com03
sep
Een Russisch avondje met twee eenakters, omlijst met Russische muziek.
- Door Locatietheater De Plomp
Twee nieuwe eenakters van Tsjechov in de winter 2016!
In de eenakter De beer speelt Lis Bos de jonge ontroostbare weduwe Helena Ivanova Popov die haar overleden bullebak van een man wil bewijzen dat zij een beter mens is dan hij door levenslang om hem te rouwen. Huishoudster Louka (Cathy Ceelie) ziet dit alles met lede ogen aan en doet wanhopige pogingen om haar tot redelijkheid te brengen. Wanneer schuldeiser Grigori Stepanowitch Smirnov (Kevin Kwakman) langskomt, raakt hij ondanks zijn woede om het feit dat ze hem niet direct betaalt onder de indruk van haar standvastigheid. In de daaropvolgende losbarstende strijd tussen de seksen ontstaat door beider woede heen de onafwendbare liefde.
In de monoloog Schadelijkheid van Tabak speelt Bram Pieters Iwan Iwanowitsj Njoechin, een man die zwaar onder de plak zit bij zijn vrouw die er een muziekschool en een pensionaat voor meisjes op nahoudt, en zich tijdens een lezing verliest in een uitvaren over hoe ongelukkig zijn leven eigenlijk is.